Article

درود بر عزیزان ایران و ایرانیان عزیز.

من امروز بعد از این جنجالی که دوستان محترم باز شروع کردند احساس بدی بهم دست داد.
حتی دیدم کسایی که یه زمانی دوستم بودند از دست این جو عصبی شدند و وظیفه خودم دونستم توی یه مقاله عذر خواهی و کمی شفاف سازی کنم.

اولین بحثی که امروز پیش اومد همه دیدیم سر چی بود.

وایپر عزیز زحمت کشیدند شاتی دادند و گفتند من که سی پی هستم حتی حاضر نشدم یه وت به مقاله ایشون بدم و خدا رو شکر وت گرفته مقالش و رفته بالا.

اولا که وت و ساب چیزی نیستند که سلیقه ای باشن.

ساب یعنی اشتراک.
آدم به مقاله هایی که میخواد از ادامش اطلاع پیدا کنه ساب میده.
که بعد از این تا طرف یه مقاله زد سریع آلرتش برای این شخص بیاد و بخونه.
وت هم وقتی از یه مقاله خوشت میاد وت میدی و بازم چیز خاصی نیست که بگی چون من رئیس جمهورم باید از یه مقاله خوشم اومده باشه و از یه روزنامه هم باید خوشم اومده باشه تا مشترکش بشم.
اما نکته جالب قضیه این بود که دیدم من هم ساب دادم قبلا بهش و هم وت دادم بهش.
دقیقا هم یادم بود.
چون با ایده اضافه شدن کشورها مخصوصا اطرافمون موافقم.
یادم هم بود همون اوایل وت داده بودم.
تا اعتراض کردم طرف عکس وت هاشو نشون میده و جالبیش اینجاست که ارگ اقتصاد هم داخلشه و من با اون ارگ وت داده بودم.
و جزو 25 نفر اول هم بودم.
با اکانت خودم هم وت داده بودم و هنوزم عکسش هست که وت دادم و هنوز آنساب نکردم مقالش رو که بتونه دقیقش رو ببینه که نفر چندم هستم.

اما چیزی که واضح بود این بود که این بحث قراره ادامه دار باشه.
اصلا خنده دار بود برام همچین اعتراضی که چرا کسی به من وت و ساب نداده.
مگه ساب و وت چیزیه که به کسی دیگه مربوط باشه؟؟؟

نمیدونم این بحث ها چرا داره زیاد میشه؟؟
قطعا دلیلش یه سری خود خواهی هاست.
و یا تصمیم بر خراب کردن من با جو سازی و عصبی کردن من که جواب بدم بهشون.
کسایی که ای ار سی اومدند دیدند که من زمانی که یه فحشی از دهن کسی جلوی من در بیاد همون لحظه که ببینم کیک میکنم.
و من آقای وایپر رو یه بار سر درست کردن یه بحث و یه بار هم سر یه فحش کیک کردم از کانال و نمیدونم چرا وقتی اشتباه میکنه یه نفر به جای اینکه اشتباهش رو بپذیره و سعی کنه اشتباه نکنه دیگه میاد هی خراب تر و خراب ترش میکنه؟؟

مگه فکر میکنه از همه بالاتره که حاضر نیست یه اشتباه رو دو مرتبه تکرار نکنه.
یا اینکه میخواد وقتی اشتباهی میکنه کور باشیم؟؟
به هر حال واقعا دلم میخواد توی لیستش یه عکس فتوشاپ نشده از وت و ساب من همونطوری که گفته بود نشون بده و یا بیخیال این بحث های الکی بشه.

نکته بعدی که بحث خیلی وقت گذشته ما هست بحث شیرین عده ای داخل ریپرز هست.

نمیدونم دیگه وقتش هست تند باهاشون برخورد کنم یا خیر؟؟
چندین دفعه بیخیال شدم این بحث رو.
یا سعی کردم ملایم برخورد کنم.
ارتش ریپرز ارتش خوبیه
همه هم میدونیم و هیچ شکی هم توش نبوده.
اما مدیریت این ارتش 2 تا هدف داره.
1- گلد
2- قدرت

گلدش قابل قبوله.
هر شخصی تلاشش برای اینه که گلد بگیره و سود کنه و پیشرفت کنه
قدرتش هم قابل قبوله.
هر شخصی حق داره در نوع خودش سمتی داشته باشه و کمک کنه.

اما نمیدونم چرا ما ایرانی ها از ایریپابلیک یاد گرفتیم که اگه طرف مقابل ایده هاش متفاوت بود سعی کنیم خرابش کنیم؟؟
چرا کمک ایده های به نظر خودمون خراب و به نظر بقیه درستش نباشیم؟
وقتی یه نفر رای مردم رو میاره فقط 2 مورد میمونه.
1- اعتماد مردم و کارا بودن شخص
2- نظر و کمک مجلس
اعتماد مردم به فعالیت هایی که انجام شده تا به حال چند بار ثابت شده و مردم با رفراندوم و غیره نشون دادند که نسبت به نوکرشون لطف بزرگی دارن.
توی استیضاح مجلس قبلی هم که 7-0 مردم مخالف استیضاح بنده بودند.

پس چرا بازم لجبازی؟؟
چرا بازم فقط میشینید که مثلا یکی یه حرکتی بکنه که به زعم شما خوب نیاد سریع شاتش کنید یا بخواید سوء استفاده کنید؟؟

همه ما اشتباهات ریپرز رو که به کشور ایران صدمه هم وارد کرد رو دیدیم.
من باز هم به علت امید به تغییر رفتار سکوت کردم.
هنوز هم دلم نمیخواد این ارتش اینقدر ناشیانه بیاد رفتار بکنه.

چیزی که واضحه اینه که همه ارتش ها میتونند دمیج بفروشن.
راحت ترین کار بازی همینه.
کلی هم آدم سود میکنه.
اما ایران الان تو وضعیتی نیست که بخواد اینطوری بره جلو.
وقتی آدم بیخیال کشورش و اعتبارش میشه که کشوری نباشه.
آبرویی نباشه.

طرف وقتی توی واقعیت میره چاقو کش میشه که توی محلش اعتباری نداشته باشه.
جای ثابتی نداشته باشه.
فراری باشه.

مدیریت این ارتش داره سعی میکنه از فراری بودن و مرسن بودن برای خودش اعتبار هم کسب کنه.
خیلی خنده داره یه نفر فقط برای پول دمیج بزنه و بخواد مثلا بیاد برای کشورش بگه من کشورو دارم درست میکنم.
خیلی خنده داره که یه نفر اعلام کنه فراری هست و بگه من فراری میخوام مثلا فلان کار رو بکنم و اعتبار کسب کنم.

خوب به نظرتون دوره بعدی که مثلا بخوایم به میهن پرست رای بدیم بقیه ارتش ها نمیرن دمیج بفروشن؟؟
اتحاد نمیره دمیج بفروشه علیه ایران؟؟؟
همه این کارها قانونی نمیشه؟؟؟؟

اینطوری نمیشه کشور داری کرد.
اینطوری نمیشه کشور خوبی برای خودمون بچینیم.
اگه به فکر ایران و مصالحشیم باید دست هممون توی دست هم باشه.
نه اینکه یکی توی پلن نظامی مرسن باشه و یکی توی پلن اقتصادی مرسن باشه و یکی توی یه قسمت دیگه.
اینطوری نمیشه کشور رو ساخت.

من میگم باید همه با هم باشیم.
چه دوره من.
چه دوره بعدی.
که من باشم یا نباشم.
چه دوره های بعدش.
کسی که رای مردم و مولتی هاشونو میاره به هر حالتی میشه رئیس جمهور و تنها راه خلعش استیضاح هست.
که مجلس که نماینده مردم هستند بگن داره این شخص به کشور ضربه میزنه و طرف هم جواب نده مثلا.
یا مثلا دوره قبلی که مجلس تشخیص بده رئیس جمهور آنلاینی لازم رو برای ادامه کارش نداره.

یه راه غیر قانونی و مرسن دیگه هم هست که شورش علیه کشوره که قطعا با این وضعیت که از رفراندوم مشخص بود قطعا رای نمیاره.

اگه این راه ها رو انجام نمیدید پس چرا لجبازی؟؟
چرا خراب کاری توی برنامه های دولت؟؟

البته من اعضای ریپرز رو نمیگم.
کسایی که دارن به علت سلیقه شخصی و دلخوری از من این رفتارهای آماتور رو انجام میدن رو میگم.

من باز هم میگم.
خیلی خیلی خیلی دلم میخواد کشور بتونه مثل اون 84 درصد مردم با هم متحد بشن.
خیلی دلم میخواد که 16 درصد باقیمونده حتی اگه مخالف من هستند به جای سنگ اندازی و جو سازی علیه اشخاص بازی و خسته کردن بازیکن های دیگه و هموطناشون سعی کنند همگام با دولتشون باشند.
چون قطعا برای دوره های بعدی که اونها ممکنه سمت بگیرن نیاز به همین مردم دارن.
نمیتونند تنهایی برن جلو.
نمیتونند با یه ارتش که مدیریتش میخواد مرسن باشن کاری بکنند.
اگه به مردم بگن دمیج علیه اتحاد نزنید مردم میخندند.
اگه بگن اردر اینجا ست نکنید مردم میرن اونجا دمیج میفروشن.
اصلا یه وضع حنده داری میشه و فقط وظیفه دولت میشه کار کردن با ارگ و گلد در آوردن و خریدن دمیج ملت و کشورهای دیگه.
دیگه کشور کشور حساب نمیشه.



من بازم از همه مردم ایران برای شخصیت افتضاح امروزم عذر میخوام.
تمام سعیم رو میکنم دفعه بعدی اینطور وارد جوی که این دوستان میخوان بسازن نشم.

و از این عزیزانی که طرف صحبت این مقاله بودند میخوام اگه بحثی یا جوابی دارن توی همین مقاله تمومش کنند.
بگید من هم جواب میدم.
قول میدم تا الان رو ندیده بگیرم توی دوره های بعدی که شما اومدید روی کار.
اما لطف کنید دیگه همگام با دولتتون باشید.
کمک کنید.
فکر کنید.
برای کشورتون باشید.
توی کارهاتون یکم فکر ایران هم باشید.
دمتون گرم.