Article

درود بر دوستان عزیزم.

این مقاله یه مقاله شخصیه برای دوستای عزیزم.
در مورد یه سری داستان ها میخوام یه سری اطلاعات هر چند ناقص بهتون بدم.
و یه سری برنامه ها رو هم میخوام با هم در موردش صحبت کنیم و خلاصه کلا مقاله فان هست و برای دوستام هم هست.
لطفا صدای مگسی چیزی توش نیاد.

همونطوری که تقریبا همتون میدونید بعد از دو دوره ریاست جمهوریه کشور در اول بازی و تاسیس ارتش ایمپریال به کمک امیرا و برنامه های اقتصادی کشور به کمک کیاوش سرانجام با یه خداحافظی همتونو خوشحال کرده بودم و از بازی رفته بودم.
بعد از مدتی یکی از بچه ها که اون زمان فکر میکردیم دوستمونه با اصرار من رو به این سرور برگردوند و من که اون زمان احترام براش قائل بودم بعد از چند بار پیچوندن بالاخخره قبول کردم و برگشتم.

زمانی که برگشتم چیزی که بیشتر از همه توی کشور دیدم ناپختگی بود.
یعنی دیدم کسایی که اصول این بازی رو از پریمرا مخصوصا بلد هستند تقریبا همه بازی رو رها کردند و یه سری که اونطرف امتیاز چندانی نداشتند این طرف قدرت دستشون گرفتند و حتی کار به جایی رسید که کشور به علت نداشتن برنامه های خارجی به راحتی از روی نقشه پاک شد و کلی هم خرجی که برای گرفتن مناطق پاکستان شده بود به راحتی به ضرر تبدیل شد و کلا ارگ خالی شد و حتی مهرداد هم برای اینکه بگه اوضاع توی دورش خوب بوده کارخونه ای از ارگ رو فروخت که متعلق به همه ایرانیان بود و خلاصه بدترین زمان کشور رو دسته جمعی رقم زدند.

بنده بعد از دیدن این داستان ها تصمیم گرفتم رئیس جمهور شم و تیمم رو هم انتخاب کرده بودم و خلاصه با هر داستانی بود رئیس جمهور شدیم و توی دو دوره دوم که بنده رئیس جمهور بودم کشور از رده 14 توی خسارت کلی به رده 6 و توی دوره بعدیش هم به 5 رسید.
کشوری که هیچ اتحادی قبولش نداشت به جایی رسید که حتی به من پیشنهاد رئیس اتحاد شدن میدادند و یه اتحاد خوب هم دور همی چیدیم و پایه های پیشرفتش محکم شد.
اما متاسفانه به دلیل اصلیه تنها بودن توی بازی و فرعی مشکلات زندگیه واقعیم مجبور شدم این دو دوره و برنامه های اصلیم برای متحد شدن کل ایرانی ها رو کنار بگذارم و از سیاست کنار بکشم.
توی دوره پویام و مهرداد هم به علت اینکه کشور هنوز جنگ های مهم و حساسی داشت در کنار کشور بودیم و کمکی از دست ما و ارتش بر میومد انجام دادیم.

ولی با تمام این اوصاف و دوره خوبی که با پویام داشتیم به علت اینکه این کشور تازه جون گرفته بود ارتش هاش ساپورت کامل و خوبی نمیتونستند بشند.
یعنی ما با تمام توان که تولید میکردیم 2 کیلو اسلحه تا 3 کیلو بود و ارتش های ایران بالاتر از 8-9 کیلو اسلحه نیاز دارند که بتونند یه ساپورت ضعیف بشن از طرف دولت.

توی اون دوره با همه سختی هاش موندیم و حدود 3000 گلد هم با ارتش دیگه ایران طلبکار شدیم از دولت.

بعد از این دوره تصمیم گرفتیم از کشور جدا بشیم.
به دلیل اینکه واقعا کشور دیگه نیازی به دو تا ارتش قوی نداشت و همینطور ارگ هم تواناییه ساپورت 2 تا ارتش رو همزمان نداشت.
با مسئولین اون یه ارتش صحبت کردیم و حتی گفتیم اگه میخواید شما برید که تصمیم بر این شد که ما بریم.

بعد از یکی دو بار خسارت زدن برای متحد ها به مسائلی بر خوردیم.
مثلا پرتغال یه بار دمیجمون رو تقریبا پرداخت نکرد و ایتالیا هم 30 گلد بدهکار شد و دیگه جواب نداد.
و از اون بدتر کسی که رئیس جمهور بود + کسی که با اصرار من رو به بازی برگردونده بود توی اتحاد اسم ارتش ما و ارتش سوپریورز اون زمان و آی دی ارتشمون رو دادند و به اتحاد گفتند از این دو ارتش دمیج نخره.
به این ترتیب داستان اینکه برای اتحاد بزنیم رو کلا ملغی کردند.
و به این ترتیب اردر هایی که ارتش ما داشت هم کمتر از قبل شد.
سعی کردیم جلوی کشورهای دلتا و غیره بزنیم و چند جنگ رو هم همزمان مدیریت کردیم ولی خب یه بار ازمون دزدی شد و در کل دیدیم هر 4-5 روز یکبار اردری به پستمون میخوره که اون هم قدرت زیادی نمیخواد و کلا اردر ارتش به فنا داره میره.

این بود که بعد از یه نظر سنجی از اعضا تصمیم گرفتیم مرسنری بشیم و برای خسارتی که میزنیم و نتیجه جنگی که تغییر میدیم گلد و یا اسلحه بگیریم که هزینه ارتش اینطوری در بیاد.

در ضمن مهمترین چیزی که بود این بود که کشور برای اتحاد توی دوره های قبلی کم نزاشته بود و اونقدر هم قدرت داشت که مرس شدن ما ضرری براش نداشته باشه.
پس علیرغم صحبت های غرض دار بعضی از افرادی که هستند و مثلا سن و تجربه خوبی هم دارند ما علیه کشورمون هیچ حرکتی انجام ندادیم.
تنها کاری که کردیم این بود که توی دوره ما ارتش دیگه ایران به جای 1 کیلو اسلحه روزانه طبق گفته رئیس جمهور 1500 تا 2000 اسلحه گرفت و ارگ هم بدهکار نشد و یه سری کارخونه هم حتی تونست ارتقا بده که همه این ها نشون از این داد که حرکت ما به نفع ایران هم بوده.

به هر حال یه عده که مهم نیستند سعی کردند به تخریب و اذیت کردن.
شات های اولی و دومی و بحث هایی که بود رو صحبت کردیم و سعی کردیم به بچه ها بفهمونیم که الان شرایط با زمان های قبل که من مخالفت میکردم با اینکار زمین تا آسمون فرق میکنه.
اما خب یه عده اون زمان ضربه خورده بودند و یه عده هم به خاطر اینکه خودشون نمیتونستند بفروشند و گفته بودند ارتش ملی هستند شروع به لجبازی ها و بچه بازی ها کردند.

تا اینجای قضیه قابل پیش بینی بود و میدونستیم با اینکه اتفاق بدی برای کشور نیوفتاده و ضرری به کشور نرسیده یه عده هستند که دوست دارند همیشه ماهی بگیرند به نفع خودشون.

به هر حال اون دوره هم گذشت.
اما دیدم داستانها تموم نشده.
و البته داستان هایی هم شروع شده که دیگه هیچ رنگی از رفاقت و هموطنی توش دیده نمیشه.

مثلا یکی از دوستان توی اون ارتش اکانتش رو به یکی از بچه های این ارتش داد و بازی رو ترک کرد.
ولی متاسفانه لیدرهای اون ارتش گفتند که این اکانت باید!!! داخل همین ارتش بمونه.
و به طرف فشار آوردند که برگرده و دو کلیکه بشه و به اپراتور ها بگه اکانتم رو دزدیدند ولی اکانت داخل ارتش ما نیاد.
اکانتی که زمانی که خارج کشور بود به اصرار همین ارتش به ایران برگشته بود.
و متاسفانه اپراتور ایرانی در این داستان دست داشت.

یا اینکه به خاطر اتحاد هموطنشون رو میفروشند و دروغ بهش میگن.

یا برای تخریب کسی که دوسش ندارن احتمالا دست به هر حرفی میزنند.

و آخرین اتفاق که امروز افتاد:
امروز دیده شد که اکانت بنده هک شده.
به علت اینکه دسترسی به انبار ارتش داشتم همه اجناس ارتش برداشته شده و به علاوه اکیپمنت ها و اجناس داخل اکانت خودم به اکانت دیگه ای ریخته شده و یه مقدارش هم زیر قیمت به فروش رفته و غیره.
دلیلش اهمیتی نداره.
تنها چیزی که این وسط مهم و اذیت کننده هست اینه که ایرانی باعث این کار بوده و قصدش هم تخریب اکانت من و ارتش بنده بوده.

سوالی که دارم اینه که به چه قیمتی حاضرید رقیب یا هموطنتون رو از دور خارج کنید؟؟؟
و با هک کردن اکانت من چه چیزی بهتون میرسه؟؟؟
خوب میدونید که هر اکانتی که هک بشه اپراتورها وارد عمل میشن و هر چیزی که از اکانت کم شده باشه رو برمیگردونند به اکانت.
اون هم اکانتی که مثل اکانت من اکتیو هست و نهایتا 2-3 ساعت بتونید داخل اکانت باشید تا من برگردم.
پس واقعا دلیلتون چی بوده؟؟؟

برام واقعا دلیلش اهمیتی نداره.
تنها چیزی که هست اینه که دیدم سر یه بازی، هموطنتون رو که میشناسیدش و میدونید زندگیش رو براتون گذاشت و همه تلاشش رو کرد که بهترین ها برای کشورتون فراهم بشه حاضرید زیر پا بزارید.
دیدم سر یه اکانت حاضرید حرف و قولی که دادید رو زیر پاتون بزارید و نامرد بشید و دروغ هم بگید.
سر یه اتحاد به دوستتون دروغ بگید.
سر یه جنگ ضرر دوستتون رو برای هیچ و پوچ ببینید.
سر یه بازی هر گند کاری که میخواید بکنید.

برام خیلی جالب بود کلا این مدت زمان.
اما قطعا تکرار نمیشه.
دوستتون مرهم برای همیشه رفت از پیشتون.
دیگه براش ایرانی وجود نداره.
هر کس که خواست و رفاقتش براش مهم بود بیاد در خدمتش هستیم.
من کشور مجازیم رو برای همیشه عوض میکنم.
اگه آلمان موندم میشم یه آلمانیه واقعی.
اگه هر جایی رفتم میشم عضو اون کشور و حتی جایی لازم بود علیه این کشور مجازی که پر شده از دروغ و بچه بازی و کینه و گند کاری هم خسارت میزنم.
جایی که شرف رو فراموش میکنند یه عده ما نباشیم که همرنگشون نشیم.

این بود همه صحبت بنده.
از گذشته
حال
و آینده.

توصیه ای هم ندارم.
فقط ارتشم رو یه صافی روش میزارم.
کسی که مردونگی سرش بشه قدمش روی چشم.
کسی که به قیمت یه بازی همه کاری میکنه جاش همون توی بازی هست.

به امید روزی که توی ایران واقعی از این گند کاری ها نباشه و حماقت دیگه جایی نداشته باشه.