Article
Kada neko u svom imenu ima reči CAR i SILNI, jasno vam je da to nije baš običan lik iz udžbenika istorije. O ne, Car Dušan je bio sve samo ne običan srednjevekovni vladar.
Evo par sitnica koje bi trebalo da znate.
Recimo da se još kao vrlo mlad borio protiv bosanskog bana Stefana II Kotromanića u Zahumlju. I pobedio. A čim je malo porastao rođenog oca zbacio je sa vlasti. Tako je Stefana Dečanskog je napao sa malom ali odabranom grupom vernih ratnika i zbacio ga sa vlasti. A onda i zatvorio u tamnicu gde je nešto kasnije i umro.
Nije vam dosta?
Ok, onda dodajmo i da je bio toliko opasan da je Srbija u njegovo vreme bila carstvo i da je zauzimala najveću teritoriju ikada.
Granice njegovog carstva obuhvatale su današnju Crnu Goru, Srbiju na severu do Beograda, Makedoniju, Albaniju, Hrvatsku, Bugarsku i Grčku. Pogledajte sliku pa će vam biti jasno:
A da bi i svima objasnio koliko je samo opasan, 1345. godine se proglasio za Cara Srba, Grka i Bugara.
Planirao je da osvoji i Carigrad i postane vođa celog istočnog carstva Vizantije, što bi možda i uspeo da nije iznenada umro u nikada razjašnjenim okolnostima.
Pored osvajačkih avantura, surovo je rešavao i unutrašnja pitanja. Recimo u Dušanovom Zakoniku koji je donesen 1349. godine u Skoplju piše ovako nešto:
Ko se nađe da je ubio oca ili mater, ili brata, ili svoje čedo, takav ubica da se spali na ognju!
Ili možda:
I ko proda hrišćanina u drugu neverničku veru, neka mu se ruka odseče i jezik sareže!
Kao i:
Ako vlastelinka učini blud sa svojim čovekom, da im se obema ruke odseku i nos sareže!
Jasna vam je poenta. Bio je stvarno strašan.
Umalo da zaboravimo. Car Dušan Silni je jedini od Nemanjića koji nije proglašen u sveca. Verovatno zato što je ženu odveo na Svetu Goru za vreme epidemije kuge. A možda i zbog te sitnice da je vaseljenski patrijarh Kalist poslao anatemu, crkveno prokletstvo, na Cara Dušana i Srpsko carstvo.
4. Stevan Sinđelić
Kraj 18. veka nije bilo baš fino vreme u Srbiji, čak ni za najhrabrije. Turci su i dalje vladali, a malobrojni heroji su odlazili u hajduke i borili se za slobodnu Srbiju. Što uopšte nije bila naivna stvar zato što im je skoro sigurno ginulo nabijanje na kolac ili u boljem slučaju svilen konac oko vrata.
Ali ova momčina je bila još opasnija. Mnogo opasnija! Pogotovo ako ste Osmanlija koji stvarno neće da se tornja iz majčice Srbije.
Stevan Sinđelić je rođen 1770. godine u selu Vojsci, u Okrugu Moravskom. Otac mu je bio ugledni zanatlija Radovan Rakić a pošto je umro mlad prezime je dobio po majci Sinđeliji.
I kao vrlo mlad je svima pokazao da ima prek karakter. Bio je strog ali pravedan prema seljanima.
Hajdučki zanat je učio kod čuvenog resavskog kneza Petra, koga su dahije pred početak Prvog srpskog ustanka ubile. I to im nije zaboravio.
Umesto toga je po dogovoru sa Karađorđem celu Resavu digao na Ustanak protiv Turaka. Do nogu ih je dotukao Jasenjaru, između Svilajnca i Ćuprije. Posle uspešnih bitaka na Ivankovcu gde je pokazao hrabrost i vojničke veštine Karađorđe ga proglašava u Vojvodu Resavskog.
Ako ne znate ovu priču, sigurno se sada pitate - šta je tu tako posebno. E pa samo čitajte.
Vojvoda Sinđelić je 1809. godine branio Niš od Turaka na Čegru.
Bitka je počela u jutro 19. maja 1809. Višestruko brojniji Turci su jurišali četiri puta, ali su ih Sinđelićevi junaci odbili. Na kraju su preko onih koji su izginuli i ispunili rovove oko šanca, na juriš ušli u šanac.
Turcima su stalno dolazile nove snage, a Sinđelić je ostao sam sa svojim junacima.
A onda je viknuo: “Braćo! Spašavajte se ko hoće i ko može!”
Posle toga je iz svoje kubure opalio direktno u buriće baruta i bukvalno razneo sve oko sebe. Sve, dakle i sve Turke.
Kada se dim razišao na Čegru je ležalo više od 16.000 Turaka i 4.000 Srba.
A koliko je to bilo strašno, hrabro i važno govori i činjenica da su Turci u besu odrali srpske glave i od lobanja napravili Ćele Kulu. Pa vi skoknite do Niša ako smete da je vidite pošto i danas svedoči o ovom herojstvu Stevana Sinđelića.
3. Gavrilo Princip
Imamo mi tu sklonost da goloruki krenemo na celo svet. Ili bar na najveće i najmoćnije države koje vladaju svetom. E pa upravo to je uradio Gavrilo Princip.
Ovo je priča o jednom mladom čoveku koji je izašao na crtu celom carstvu. A za to vam trebaju poprilična jaja.
Tog 28. juna 1914. godine Austrougarski nadvojvoda Franc Ferdinand je sa suprugom Sofijom posetio Sarajevo. I nije mu se baš išlo pošto su Habzburzi znali za mogućnost napada.
Zaista, tamo ga je čekalo čak šestoro atentatora Mlade Bosne. Od kojih četvoro nije ništa ni pokušalo da uradi. Nedeljko Čabrinović je bezuspešno bacio dve bombe sa daljine i oba puta promašio.
A onda je jedan obični dvadesetogodišnjak bukvalno promenio tok istorije. Gavrilo Princip je nadvojvodu pogodio u vrat a njegovu suprugu u telo. Franc Ferdinand je vikao “Sofija ne smeš da umreš”. A kada su njega pitali da li je povređen, rekao je “Nije to ništa” i odmah preminuo.
Inače, mnogi pogrešno tumače postupke Gavrila Principa smatrajući ga borcem za oslobođenje Srbije i velikim nacionalistom.
Ali evo šta je on sam rekao na suđenju: “Ja sam Jugoslovenski nacionalista, koji je želi ujedinjenje svih Jugoslovena”.
Šta god mislili o svemu, kada se jedan čovek suprotstavi najmoćnijoj sili u Evropi, to nama znači da je bio među najopasnijim ljudima svih vremena.
2. Dragutin Gavrilović
A da nije bilo Gavrila Principa ne bi bilo ni Dragutina Gavrilovića. Priznajte da se sada sigurno pitate ko je to?
E pa to vam je sasvim sigurno najstrašniji branilac Beograda. IKADA!
Austrijanci su se početkom oktobra 1915. godine preko Dunava iskrcali kod Beograda pokušavajući da ga osvoje.
A to se nije baš dopalo majoru Dragutinu Gavriloviću iz 10. kadrovskog puka.
Negde o pola tri 7. oktobra major je prikupio svoja tri voda (verovatno popio jednu ljutu) i pred kafanom Jasenicom održao govor koji je ušao u istorijske anale:
“Vojnici, tačno u 15 časova neprijatelja treba razbiti vašim silnim jurišem, razneti vašim bombama i bajonetima. Obraz Beograda, naše prestonice, mora da bude svetao.
Vojnici!
Junaci!
Vrhovna komanda izbrisala je naš puk iz brojnog stanja.
Naš puk je žrtvovan za čast Beograda i Otadžbine.
Vi nemate dakle, da se brinete za živote vaše, oni više ne postoje.
Zato napred, u slavu! Za kralja i Otadžbinu! Živeo kralj, živeo Beograd!"
Shvatate da je bio nešto kao Duško Vujošević svog vremena. Samo mnogo strašniji.
Major Gavrilović je ranjen u borbi, ali je preživeo odbranu Beograda, povukao se na Krf i onda vratio još opasniji da Austrijancima objasni još par stvari za vreme proboja Solunskog fronta. I objasnio je!
1. Sava Savanović
Ova priča počinje negde u 18. veku kada priče o jezivim mitskim bićima sa Balkana počinju da se šire Evropom.
Prvo pominjanje vampira u nekom pisanom izvoru je u austrijskom časopisu „Vossiche Zeitung“, broj 98, koji je objavljen 1725. godine.
List piše da je u selu Kisiljevu u današnjoj Srbiji, ali tada Austrougarskoj, umro izvesni Petar Blagojević, a posle njega još deset osoba u narednih 24 časa. Vlasti su iz Beča poslali lekare i otkrili da je Blagojević ležao u kovčegu živ i sa ostacima krvi na usnama.
"Kada su otvorili sanduk, videli su da je pokojnikovo telo neraspadnuto, kao da je sahranjeno pre nekoliko sati, a ne pre 10 nedelja. Posle probijanja glogovim kocem, iz Petrovog tela, nosa i ušiju potekla je sveža, crvena krv. Meštani su telo spalili, dok je pop čitao molitve. Posle ovog čina, prestale su misteriozne smrti u selu", pišu tadašnji izvori.
A onda je došao Sava Savanović!
Vodeničar iz Valjeva je najpoznatiji srpski vampir. Po njemu je Milovan Glišić napisao čuvenu pripovetku, a onda i snimljen prvi srpski horor. Leptirica.
Ok, sada se pitate zašto je tako strašan?
Pa ljudi on je vampir za početak! I očigledno je bio toliko strašan da je upravo ovaj pojam ubedljivo najrasprostranjenija srpska reč širom sveta. Malo li je?
A ko misli da Sava nije dovoljno strašan, može lepo da skokne do njegove vodenice koja i dalje stoji u selu Zarožje i prespava tamo. Pa neka nam se onda javi…
Nadam se da ce vam se ovaj clanak svideti.
U potpisu:O'ro
Previous article:
Car Dusan silni (8 years ago)
Next article:
Declaration of war (8 years ago)
About the game:
USA as a world power? In E-Sim it is possible!
In E-Sim we have a huge, living world, which is a mirror copy of the Earth. Well, maybe not completely mirrored, because the balance of power in this virtual world looks a bit different than in real life. In E-Sim, USA does not have to be a world superpower, It can be efficiently managed as a much smaller country that has entrepreneurial citizens that support it's foundation. Everything depends on the players themselves and how they decide to shape the political map of the game.
Work for the good of your country and see it rise to an empire.
Activities in this game are divided into several modules. First is the economy as a citizen in a country of your choice you must work to earn money, which you will get to spend for example, on food or purchase of weapons which are critical for your progress as a fighter. You will work in either private companies which are owned by players or government companies which are owned by the state. After progressing in the game you will finally get the opportunity to set up your own business and hire other players. If it prospers, we can even change it into a joint-stock company and enter the stock market and get even more money in this way.
In E-Sim, international wars are nothing out of the ordinary.
Become an influential politician.
The second module is a politics. Just like in real life politics in E-Sim are an extremely powerful tool that can be used for your own purposes. From time to time there are elections in the game in which you will not only vote, but also have the ability to run for the head of the party you're in. You can also apply for congress, where once elected you will be given the right to vote on laws proposed by your fellow congress members or your president and propose laws yourself. Voting on laws is important for your country as it can shape the lives of those around you. You can also try to become the head of a given party, and even take part in presidential elections and decide on the shape of the foreign policy of a given state (for example, who to declare war on). Career in politics is obviously not easy and in order to succeed in it, you have to have a good plan and compete for the votes of voters.
You can go bankrupt or become a rich man while playing the stock market.
The international war.
The last and probably the most important module is military. In E-Sim, countries are constantly fighting each other for control over territories which in return grant them access to more valuable raw materials. For this purpose, they form alliances, they fight international wars, but they also have to deal with, for example, uprisings in conquered countries or civil wars, which may explode on their territory. You can also take part in these clashes, although you are also given the opportunity to lead a life as a pacifist who focuses on other activities in the game (for example, running a successful newspaper or selling products).
At the auction you can sell or buy your dream inventory.
E-Sim is a unique browser game. It's creators ensured realistic representation of the mechanisms present in the real world and gave all power to the players who shape the image of the virtual Earth according to their own. So come and join them and help your country achieve its full potential.
Invest, produce and sell - be an entrepreneur in E-Sim.
Take part in numerous events for the E-Sim community.